ตอนที่ 4
มุนินทร์ลืมเรื่องนพนภาชั่วขณะ มัวตื่นตาตื่นใจสถานที่ที่วีกิจเคยขอเธอแต่งงาน เขาพาเธอมาเพื่อทบทวนความจำและความรู้สึกตัวเอง โดยเฉพาะความรักที่มีต่อเธอ...ไม่ใช่มุตตา
“คุณจำได้หมด”
“จำได้หมดและจำได้ด้วยว่าผมต้องการแต่งงานกับคุณแค่ไหน...ผมรอมาสี่ปีแล้วนะ”
“ไม่โกรธที่ฉันไม่เล่าเรื่องคุณเจนภพให้คุณฟังเหรอ”
“คุณจะเล่าหรือไม่เล่า...มันเป็นสิทธิ์ของคุณ”
“ไม่อยากรู้เหรอคะ”
“อยาก...แต่ผมให้เกียรติคุณ”
“แล้วคุณไม่คิดว่าฉันเล่นชู้กับคุณภพอย่างที่คุณนพนภาคิด”
“โธ่นิน...คุณไปหาอาภพปีนู้นครั้งนึง ปีที่แล้วสองครั้ง แล้วคุณไปเพราะบริษัทส่งไปทำงาน ถ้าเป็นการเล่นชู้ก็ถือว่าอาภพมักน้อยจริงๆ แล้วอีกอย่าง...คุณไม่มีวันเล่นชู้กับอาภพแน่เพราะอาไม่ใช่สเปกคุณ”
แววตากรุ้มกริ่มของแฟนหนุ่มทำให้มุนินทร์รู้สึกเขิน รู้ดีว่าเขาจงใจแหย่ให้เธออารมณ์ดี ซึ่งมันได้ผลและทำให้เธอตัดสินใจเล่าเรื่องราวทั้งหมดว่าตั้งใจไปเจอเจนภพที่อังกฤษเพื่อเยี่ยมต้อม
มุนินทร์ถอนใจยาวก่อนยิ้มบางๆให้ตนเองเมื่อคิดถึงตอนเจอต้อมครั้งแรก เด็กสาวมีอาการทางจิต ก้าวร้าวและมีพฤติกรรมเลียนแบบ ผลกระทบจากอารมณ์รุนแรงของพ่อแม่ที่เห็นตั้งแต่เด็ก มุนินทร์สงสารและรู้สึกผิดต่อต้อมมากจึงอยากไปเยี่ยม รวมทั้งอยากเปิดใจกับเจนภพถึงเรื่องที่ผ่านมา
“คุณพาลูกมาอย่างนี้แถมลาออกจากราชการใครๆก็คิดว่าคุณจะแยกทางจากคุณนพนภา...จะหย่ารึเปล่าคะ”
เจนภพนิ่วหน้า แกล้งย้อนถาม “แล้วถ้าผมหย่า...”
“ฉันก็จะขอร้องคุณให้เปลี่ยนความคิด...กลับไปหาคุณนภาเถอะค่ะ เธอรักคุณมาก อีกอย่างฉันคงรู้สึกผิดไปจนตายเพราะฉันเป็นต้นเหตุที่ทำให้ครอบครัวคุณต้องแตกแยกแบบนี้”
“อย่าโทษตัวเองเลยครับนิน...ไม่ใช่ความผิดใครทั้งนั้น ต้นเหตุมันมาจากผม...ผมคนเดียว...ผมทำให้ทั้งเมียทั้งลูกเจ็บป่วยแบบนี้ผมถึงต้องชดใช้ ผมยอมลาออกจากงาน รักษายัยต้อมให้หาย และจะพายัยต้อมกลับไปหาแม่เขา”
“แล้วคุณจะกลับไปหาคุณนพนภาด้วยรึเปล่า”
“ไม่ต้องห่วงนะ...ผมไม่เคยคิดหย่าจากเขา ผมยังรักนพนภาอยู่ รอวันที่จะกลับไปหาเขานี่ล่ะครับ”
มุนินทร์ดึงตัวเองจากอดีต เธอกับเจนภพเคลียร์กันด้วยความเข้าใจ วีกิจฟังแล้วอดดุแฟนสาวไม่ได้
“แล้วทำไมไม่บอกทุกอย่างให้อานภาทราบล่ะครับ”
“คุณก็เห็นนี่คะ...อาคุณตั้งศาลเตี้ยพิพากษาฉันไปแล้ว เวลาที่ทุกคนพร้อมจะอคติพร้อมที่จะให้ฉันเป็นเหยื่อที่จะถูกพิพากษา แก้ตัวยังไงก็ไม่ขึ้นหรอกค่ะ”
“แล้ว...ทำไมต้องปิดผมด้วย”
“คุณเจนภพขอไว้ค่ะ...แม้แต่คุณก็ห้ามบอก”
ooooooo










